Günler geçiyor... Haftalar, aylar, mevsimler ve hatta yıllar... Blogumu açarken yola çıktığım düşünce yapım ve ruh halimle şu zamanlarım arasında tanımlayamayacağım kadar büyük farklılıklar var. Yola çıkarken, “yolcu” oluşumdu çıkış noktam. Derinlerime, uzaklara ve daha da önemlisi insanlara yolculuklarımdı anlatmak istediklerim. Sonra ne oldu? Plan, program yapmama asla müsaade etmeyen kader öyle şeyler yaşattı ki, ne yolculukların önemi kaldı ne de yolcu oluşumun. Başımı kaldırıp, yaşadıklarımı sindirip devam edebilmek oldu aslolan. Zaman hep dendiği gibi çare olması gerekirdi ve bekledim. Zamanın geçmesini, yaraların kabuk bağlamasını, içime işleyen acılarımın bana köstek olmayı bırakıp güç vermeye başlamasını bekledim. Şimdi? Şimdi geçen bir seneyi anlatarak devam etmek istiyorum, kaldığım yerden başlayıp. Sonra? Sonra bu blogda neler yapmak istediğimi anlatmak istiyorum. Çok okuyucum yok biliyorum. Belki var olanlar da bu sürede gittiler. Ama olursa katılımlar, gelen fikirlere göre de şekillendirmek istiyorum bundan sonrasını.
"Sanmasınlar yıkıldık, sanmasınlar çöktük; bir başka bahar için sadece yaprak döktük."
Hz. Mevlana
Ben hâlâ buralardayım ve dinlemek için bekliyorum:)
YanıtlaSilSevgiler
Ben de buradayım canım sildik baştan aldık hadi bakalım :)
YanıtlaSilSevgili Özlem ve Ülkü, hala burada olduğunuz için ve hala benim ertelemelerime, uzun soluklu sessizliklerime rağmen sesinizi benden esirgemediğiniz için teşekkür ederim. Geliyorum az kaldı:)
YanıtlaSilMerhabalar,Blogunuzu sevdim.Takip ve izlemeye aldım.Bana da beklerim.(tariflimutfak/sibelinyemekleri).Başarılar dilerim.
YanıtlaSil